jueves, 9 de febrero de 2017

MANUEL ANTONIO, de Catro a Catro (Na Biblioteca central de Ferrol, o Luns, 20 de Febreiro)


SÓS

Fomos ficando sós
o Mar o barco e mais nós 

Roubáronnos o Sol
O paquebote esmaltado
que cosía con liñas de fume
áxiles cadros sin marco 

Roubáronnos o vento
Aquel veleiro que se evadeu
pola corda floxa d' o horizonte 

Este oucéano destracou d' as costas
e os ventos d' a Roseta
ouretáronse ao esquenzo 

As nosas soedades
veñen de tan lonxe
como as horas d' o reloxe 

Pero tamén sabemos a maniobra
d' os navíos que fondean
a sotavento d’ unha singradura 

N' o cuadrante estantío d' as estrelas
ficou parada esta hora:
O cadavre d' o Mar
fixo d' o barco un cadaleito 

Fume de pipa Saudade
Noite Silenzo Frío
E ficamos nós sós
sin o Mar e sin o barco
nós. 



S.O.S. 

Todos presentíamos que a noite
preparaba algún sofisma
E o faro estraviado
daba o S-O-S
n' o morse
- clave Orión -
d' as estrelas 

Eses brazos abertos d' a vela
son os mesmos d' o vento
que se despreguizou
N' a man d' o Mar esquencidizo
os loceiros peteiran a bicada
A estrela d' os cabarets
c’ un cigarro n' os beizos
pide lume aos catro puntos cardinaes
Pola Galaxia chea de seixos
un astro vello vai c’ o seu farol 

Que dan os almanaquees
pra esta meia-noite?
Pero aínda non sabemos
de que banda vai chegar a meia-noite
E o faro estraviado
vai esgotar o seu stock de S-O-S. 







No hay comentarios:

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...