jueves, 10 de abril de 2008

ESTEVO CREUS, NOTICIAS ENCENDIDAS






A partir del próximo lunes, día 14, inclusive, tendremos con nosotros a ESTEVO CREUS, y su taller de creación poética. Seran tres Lunes intensos y llenos de creatividad.
UN OBRADOIRO QUE FARA DA PALPEBRA, O QUE É, A PEL DO MUNDO.

Datos biográficos do autor

Estevo Creus (Cee,1971), foi membro fundador da editorial de poesía Letras de Cal e do grupo de teatro Talía. Como poeta ten publicados os seguintes libros: Poemas da Cidade Oculta. Edicións xerais de Galicia (1996) Areados. .Premio Miguel González Garcés da Deputación de A Coruña. Diputación de A Coruña (1996) Teoría do Lugar. Premio Eusebio Lorenzo Baleirón (1998). Edicións de O Castro (1999) O Libro dos Cans. Versión en disquete de Retagarda Edicións (2000) Decrúa. premio de poesía Fiz Vergara Vilariño Edicións Espiral Mayor. (2003) Facer merzbau. Non Ou edicións (2007). Tamén ten publicados os relatos: E a catro patas quilómetros. Premios Pedrón de Ouro. Edicións do Castro (1994) Alguen Matou a Bambi. Recollido en “Historia da Pusilaminidade e catro contos máis”.Casa da Xuventude de Ourense (1996) e realizado artigos e colaboracións en revistas como “O Monografías” , “Dorrna”,etc. No ámbito das artes plásticas destaca o seu poemario experimentall “O libro dos cans” (versión en disquete e papel) onde se mistura a poesía coa pintura e a construcción de máquinas, así como a súa participación no proxecto de poesía visual “Translítera”.



autopoetica

I

Supongo una memoria no hablada de las cosas. Y a ese hombre que recoge como un golpe toda su inconsciencia de cetáceo y que le duele. Filogénesis y ontogénesis o teoría de lo no dicho.

Ese Bigbang injerto en las escamas.

Como forma, me interesa la capacidad de la palabra para hacerse sueño o herida y entonces muere o mata su linealidad. Como la costa abrupta de mi nacimiento allá en Fisterra: En fin, se despoja.

Porque no existe la memoria del mundo

Tan solo el golpe.

II

O entender que la única caja posible es el cuerpo. No puedo hablar o comprender la acción sin su referencia constante. ¿Dónde si no nace mi brazo?¿Donde si no residen todos los efectos del mundo, y se reside?. En algún lugar, pues, la interacción se hace carne y se deshace en carne. Areados. Encontrar ese lugar exacto de lo sentido sería encontrar en realidad todo lo que fue, es, y todo lo posible

o lo contrario.
Como forma la palabra se hace imagen o metáfora de un espacio para definir los cuerpos, y como cuerpo su lenguaje es analógico

y se esculpe.

O en la arena

III

O quizá la palabra es la única forma posible de mirar el mundo. Me interesa en si misma. Toda ley física no es más que una excepción y como científico es posible inventar los fenómenos en la construcción de una ley unificadora. La ciencia aunque no lo crea es pura metáfora y la poesía aunque no lo crea, quizá sea la única ecuación posible para el ruido.


Como forma la palabra es un laboratorio de cuerpos, acciones y cubetas con los que recoger la lluvia.

Porque los cuerpos cuando caen hacen ruido.

Teoría del lugar

o caja

para llenar de plumas.

IV

O puede entenderse que algo pueda definirse no por él sino también por el lugar que lo sujeta o escenario .Me obsesionan los espacios. Descubrir el paisaje es encontrar lo invisible de un proceso en resaca y que se muere. Nada es causa y todo es consecuencia. El territorio, el mar, los hombres-animales y los bichos son resaca. Como habitantes de una ola e una ola.

Como forma la palabra descubre no como palabra sino como la película de una asa . .Desvelar lo invisible no es más que fotografiar el linde donde el ojo se sujeta.

Teoría descriptiva o sílex de los caminos.

Clavar una estaca en la marea

V

O quizá interese hablar del poder de las palabras. De cómo mi cuerpo es una palabra boca que me impide. Y de donde viene el texto o quien impone el texto. Interesa el capital como creador de narraciones y metáforas para una desposesión de la experiencia de un cuerpo. Decrúa.

Pues yo soy un linde entre las ficciones posibles, un barco varado en el arenal, un lugar flecha.

Como forma la palabra es palabra revuelta en narraciones. Me interesa esa capacidad de crear mundos paralelos y trampas para los ojos.

Su esencia de caballo de Troya en una

palabra boca que me impide.



No hay comentarios:

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...