sábado, 27 de junio de 2009

Uxio novoneira, o camarada da vida



LIBERTÁ CHAMAS NOS OLLOS TRISTES

LIBERTÁ chamas nos ollos tristes nas caras do METRO nos que xa perderon o futuro e ganan o pan con sobresalto na gran cidade nos tesos cumes i en todo o silencio preguntando.

Vélante os xóvenes i os que saben da morte e xuntan inseguranza e desamparo. Cando vexo un neno penso en ti e si oio un bruído sin nome coido que ti chegas i acude todo o sangre.

Todo bruído sin nome é un agoiro.

Madrid / O Courel 1962- 1964


PASADAS tódalas Francias
por Ocitania ou Gascuña
ou de París a Iruña
xa diluídas distancias.
A Aragón por Cataluña
ou polo Norte por Son.
En pasádalas Navarras
as cadeas e as barras.
Pasados León e Castela
por Castela a León.
En pasado Monte Irago
e xa en Lingua de Galicia
Ponferrada e Vilafranca
deixando a chaira estanca
enas mesmas portas dela.
O Valcarce e sin perguicia
/ as penas de garamela /
apeitar para o Cebreiro
polo marcado carreiro
que a neve volve vago.
Encarar o porto incerto
o longo cerengo aberto.
A un lado i autro del
todo o horizonte en vela
os Ancares i o Courel.
Pasada Triacastela
do Iribio as faldras fago.
E por Samos Sarria a Lugo.
Oh Lugo a ti me adugo
e solo por ti me arredo
que ben mereces desandes!
Ver a Ponte a antiga vía
a Muralla a Catedral
de Dona Santa María
o Coro e o Grial.
E ver fincadas rezar
coma co antigo medo
poñer a súa alma núa
didiante dos Ollos Grandes.
E despois de rodear
de rodear e de estar
que non se fai o Camiño
solo para o rematar
cruza e debruza no Miño:
Portomarín sulo lago.
Palas Melide Arzúa.
E logo xa Compostela
/ Monxoi! Eoi! Ei Santiago! /
e párame á vista dela
mirar como eu o fago.

1993

lunes, 15 de junio de 2009

y una cita para redondear la entrada del verano



Y despedirnos con hasta luegos comestibles.
En el Inferniño, el jueves 18, a las 20 horas, todos los dorsos de las postales que nunca os envie.
Y todo bajo el signo de la Resistencia y la Celebracion, y la fraterna compañia de FUCO BUXAN

Un poema recien hecho de Tomas Segovia

para despedirnos hasta el proximo otoño no esta mal recordar su prodiga presencia entre nosotros.
Y saludarte y desearte larga vida, ¡Salud!

INSOMNIO 2

Toda la noche en el vano esfuerzo

De levantar del suelo

El pálido cadáver de la noche

Toda la noche desfondando puertas fantasmales

Toda lo noche devanando espectros

Cómo podría esperar que en la playa del día

Amanezca en mi lecho algo vivo.

3 may 09

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...